Netflix abone kayıpları sonrası geri adım attı

Günümüzde 3D animasyonun hakim olduğu bir dönemde, bu eser 2D animasyonun zengin ifade gücünü ve estetiğini tekrar ön plana çıkarıyor. Eski teknikleri yeniden kullanarak, animatörler hikayenin büyüsünü ve karakterlerin duygusal derinliğini, izleyicilere farklı bir deneyim sunacak şekilde aktarıyorlar. Orion ve Karanlık, nostaljiyi modern bir dokunuşla harmanlayarak, tüm yaş gruplarından izleyicileri kendine çekmeyi başarıyor.

Son birkaç yılda birçok animasyon filminde olduğu gibi, Netflix ve DreamWorks'ün "Orion ve Karanlık" filmi de Amerikan CG filmlerini tanımlamaya başlayan tasarım anlayışlarının dışına adım atıyor. "Spider-Man: Örümcek Evreninde"nin büyük başarısından cesaret alarak, daha yaratıcı ve stilize animasyonlara yönelme arzusuyla, animatörler geçmiş bilgisayar-animasyon algoritmalarının içine işlenmiş pürüzsüz mükemmelliğe meydan okuyor.

Sean Charmatz, "Orion ve Karanlık"ın yönetmeni, "Sanırım insanlar sadece yeni bir şeyler arıyor," diyor. "Hepimiz CG filmi gördük, temiz ve güzel. Parlak. Ancak 'Spider-Verse'ten Mitchells'e ve son zamanlarda Turtles'a kadar, gerçekten yaratıcı işler yapılıyor. Seçtiğiniz stil, yapmaya çalıştığınız şeyle ve anlatmaya çalıştığınız hikayeyle uyumlu olduğu sürece, gerçekten çok cool anlar elde edebilirsiniz. Sanırım hiçbirimiz sadece cool bir şeyler yapmak için animasyon stilimizi değiştirmek istemiyoruz. Uyması gerekiyor."

Netflix abone kayıpları sonrası geri adım attı

"Orion ve Karanlık" için ilham açıktı. "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" ve "Being John Malkovich" filmlerinin yazarı Charlie Kaufman tarafından senaryolaştırılan film, karanlığın kişileştirilmesiyle tanışıp korkularının üstesinden gelen çok endişeli genç bir çocuğun hikayesini takip ediyor. Hikaye, Emma Yarlett'in aynı adlı resimli kitabından geliyor. Charmatz ve yapımcı Peter McCown, Yarlett'in orijinal çizimlerinin cazibesini yakalamak ve kâğıt üzerindeki kalem hissini elde etmek istediler. Filmin çoğunluğu CG ile render edilse de, hâlâ belirli bir dokulu ve stilize görünüme sahip: Charmatz'ın ifadesiyle "biraz el yapımı."

Orijinal çizimlere yapılan saygı duruşu bununla da sınırlı değil, Orion'un eskiz defterinden sahneler hayata geçiyor ve Orion kendi kafasında kayboldukça ve sayfalar dönüş yaparken, çocuksu çizimlerde en kötü korkularını canlandırıyor. Animasyonun kalem-kâğıt kökleri bu sekanslarda en açık şekilde görülüyor ve çizimler hikayeyi Orion'un bakış açısında sabitliyor. Sonuçta o hikayenin anlatıcısı, korkularını çizimleri aracılığıyla işleyen endişeli genç bir çocuk. Bu karalamaların hayata geçirilmesi, film yapımcıları için önemliydi. Ancak bu sahneler için istedikleri 2D animasyona yaklaştıklarında, kendilerine özgü bir meydan okuma ile karşılaştılar.

"Çoğu kişi şimdi CG tabanlı," diye açıklıyor Charmatz. "Birinden 2D yapmasını istediğinizde, neredeyse 'Ne?' gibi bir tepki alıyorsunuz."

"Yaşlı kuşaktan birini bulmanız gerekiyor," diye ekliyor McCown.

"İnsanlar garajlarına gidip yıllardır dokunmadıkları şeyleri bir kutudan çıkarıyor gibiydi," diye konuşuyor Charmatz. "Ama dürüst olmak gerekirse, çizimleri Emily Tetri'nin tasarladığı ve çizimlerin otantik ve bir çocuğun çizmiş gibi hissettirdiği için çok da zor bir meydan okuma olmadı."

Eskiz defteri sekanslarında kullanılan stil, "kaynayan çizgi animasyonu"nda, çizimin tekil çizgilerinin titreyerek, biraz sinirsel istikrarsızlık veya kırılganlık hissi uyandırdığı bir tekniktir. Bu, bir orijinal çizimi tekrar tekrar çizmek, sonra bu çizimleri bireysel kareler olarak bir araya getirmek suretiyle elde edilir. Charmatz, aslında sürecin, herkes mecazi olarak o eski becerileri tozunu aldıktan sonra oldukça basit olduğunu söylüyor. Bu karalama sahneleri ayrıca özellikle özeldi çünkü Tetri'nin çizimlerini doğrudan ekrana taşıyorlar, bu da çoğu animasyon filminde olmayan bir durum.

"Sanatçının yaptığı çizimlerin bir-bir ekranda göründüğü hiçbir zaman olmaz," diyor Charmatz. "Ama filmde Emily'nin bir-bir çizimlerinden yaklaşık 10 dakika var. Ve bence bu gerçekten cool."